هر وقت توی سریال پایتخت می گفتند : بووریم علی ابادمن یاد بچگی هایم می افتادم . یاد صادق می افتادم
بالاخره توفیقی شد برای زیارت امام رضا علیه السلام از علی آباد گذشتیم رفتم مزار شهدا و مزار صادق را پیدا کردم .
برگشتیم داخل شهر به محله بچگی هایم رفتم با کمال تعجب دیدم اصلا تغییری نکرده خبری از ساختمان های چند طبقه نبود بافت قدیمی شهر مثل 40 سال پیش بود خانه ای که آنجا مستاجر بودیم در و پنجره ها چوبی اش . خانه های همسایه ها . خانه رفیق صمیمی ام حسین آزاد.درختهای انجیر دبستان منوچهری خانه آقای خسرو مرندی معلم مهربانم گویا در زمان به عقب برگشته ام . کاش محله های قدیمی را همه جا همینطوری نگه دارند چند روز پیش جایی نوشته بودند: در جاهای دیگر دنیا خانه های 200 ساله را ترمیم و بازسازی می کنند و در کشور ما خانه های 20 ساله را تخریب می کنند.
از همه جا عکس و فیلم گرفتم رودخانه کوچه ها . محله ها
یکی از همکلاسی هایم تصادف کرده بود به رحمت خدا رفته بود یکی شهید شده بود همبازی دوران کودکی ام محمدرضا مریض شده و برحمت خدا رفته بود زهرا خانم مهربان زمینگیر شده بود ولی هنوز مهربان و خوش صحبت بود. پسرها شده بودند شبیه پدرهایشان که حالا در این دنیا نیستند
دوست دارم سر فرصت همه احساساتم را بنویسم در باره همه چیز مفصل بنویسم . از ماهی گرفتن در رودخانه گرفته تا کتک کاری با بچه های کوچه بغلی با عبدالله و احمد معماران.انجیرهای شیرین خانه حاجی از مان آسیه که از بس انگشتش را می مکید انگشت شصت ش سفید و باریک تر از بقیه انگشتهایش شده بوداز سوراخ دیوار مدرسه از کلاس قرانی که پیش خانم مسن همسایه می رفتم از قالی بافی که از دخترهایش یاد گرفته بودم . از اوریون گرفتنم و بستری شدنم از تابستان های گرم و دلگیر علی اباد وقتی همه می رفتندن شاهرود و من تنها می ماندم.ازصف های طولانی در نانوایی و خرید خانه و گم کردن پولم از حسین سیاه محله مان . از محبت های آقای مرندی معلم کلاس سوم و پنجمماز سفر مشهدم با آقای شادلو وای که چقدر حرف برای نشتن دارم
های ,خانه ,علی ,ها ,محله ,آقای ,علی آباد ,خانه های ,شده بود ,خدا رفته ,علی اباد
درباره این سایت